Του Γιώργου Σκάμπουλου LL.M, Associate
Το Ανώτατο Ακυρωτικό απέρριψε αίτηση αναιρέσεως που κατέθεσε ιατρός γυναικολόγος που είχε καταδικαστεί σε δεύτερο βαθμό για πρόκληση μαιευτικής παράλυσης σε νεογνό, η οποία, σύμφωνα με το αιτιολογικό της υπ΄ αριθμ 1542/2019 απόφασης του Εφετείου Θεσσαλονίκης, προήλθε από ιατρικό σφάλμα της ιατρού, το οποίο αιτιωδώς, κατά τη συνήθη πορεία των πραγμάτων, οδήγησε στο ζημιογόνο αποτέλεσμα.
Στα πραγματικά περιστατικά της υποθέσεως, η ενάγουσα, μητέρα του νεογνού, έπασχε από τη νόσο του Crohn, νόσο που πλήττει κυρίως το έντερο. Για την παρακολούθηση της κυήσεως της και δεδομένου του ιατρικού ιστορικού της επέλεξε την αναιρεσείουσα, χειρουργό-μαιευτήρα γυναικολόγο, την οποία ενημέρωσε για την ασθένειά της. Ως μέθοδος τοκετού επελέχθη ο φυσιολογικός τοκετός και όχι η καισαρική τομή καθώς κατά την επίμαχη περίοδο δεν υπήρχαν ενεργά συμπτώματα της νόσου του Crohn. Κατά τη διάρκεια του τοκετού, και κατά το στάδιο της καθόδου του εμβρύου, επειδή η ενάγουσα ήταν εξαντλημένη, η ιατρός αποφάσισε να προβεί σε σικυουλκία, προσκόλλησε, δηλαδή, στην κεφαλή του εμβρύου βεντούζα με την οποία θα μπορούσε να εξελκύσει ευκολότερα η κεφαλή του εμβρύου. Μετά την έξοδο της κεφαλής, όμως, εμφανίστηκε στο έμβρυο δυστοκία των ώμων, επιπλοκή η οποία μπορεί κατά τη συνήθη πορεία των πραγμάτων να οδηγήσει σε βαριές εγκεφαλικές βλάβες ή ακόμη και σε θάνατο του βρέφους. Η εναγομένη ιατρός μετά την εμφάνιση της επιπλοκής της δυστοκίας των ώμων τηρώντας το σχετικό πρωτόκολλο ζήτησε αμέσως την συνδρομή και άλλου γυναικολόγου-μαιευτήρα. Οι μαιευτικοί χειρισμοί της ιατρού απέδωσαν το επιδιωκόμενο αποτέλεσμα, αφού ο πρόσθιος δεξιός ώμος του εμβρύου απελευθερώθηκε εντός 60 δευτερολέπτων και κατέστη δυνατή η ολοκλήρωση του τοκετού. Το νεογνό, όμως, υπέστη εν τέλει μαιευτική παράλυση στα άνω άκρα.
Το Ακυρωτικό, εφαρμόζοντας βασικές νομικές παραδοχές ανέφερε ότι η αδικοπρακτική ευθύνη προς αποζημίωση ή (και) προς ικανοποίηση της ηθικής βλάβης ή της ψυχικής οδύνης προϋποθέτει συμπεριφορά παράνομη και υπαίτια, επέλευση περιουσιακής ζημίας ή (και) ηθικής βλάβης και ύπαρξη αιτιώδους συνδέσμου μεταξύ της συμπεριφοράς του δράστη και της, περιουσιακού ή μη χαρακτήρα, ζημίας. Η συνδρομή των ανωτέρω προϋποθέσεων θεμελιώνει και την αδικοπρακτική ευθύνη και του ιατρού ο οποίος ευθύνεται, εάν ενεργήσει από αμέλεια, η οποία υπάρχει στις περιπτώσεις εκείνες, που το ανεπιθύμητο αποτέλεσμα οφείλεται σε παράβαση των θεμελιωδών αναγνωρισμένων κανόνων της ιατρικής επιστήμης και η ενέργειά του δεν ήταν σύμφωνη με το αντικειμενικώς επιβαλλόμενο καθήκον επιμέλειας. Δηλαδή, θα πρέπει να μην καταβλήθηκε από τον ιατρό η επιβαλλόμενη κατά αντικειμενική κρίση προσοχή και επιμέλεια, την οποία ο μέσος εκπρόσωπος του κύκλου του, ήτοι της ειδικότητάς του θα μπορούσε και όφειλε να καταβάλει κάτω από τις ίδιες πραγματικές περιστάσεις και συγχρόνως να υπάρχει αιτιώδης σύνδεσμος μεταξύ της ιατρικής πράξης ή παράλειψης και του αξιόποινου μη επιδιωκόμενου αποτελέσματος.
Το Δικαστήριο επικύρωσε την απόφαση του Εφετείου και έκρινε ότι η σωματική βλάβη της ως άνω παθούσας, οφείλεται σε αμέλεια της εναγομένης ιατρού γυναικολόγου – μαιευτήρος, η οποία μη καταβάλλοντας τη σύνεση και αυξημένη προσοχή προέβη σε βίαιους μαιευτικούς χειρισμούς και ειδικότερα κατά την έξοδο του εμβρύου από το πυελικό κανάλι, προσπάθησε να εκβάλει το έμβρυο τραβώντας αυτό με δύναμη αρχικά από τον δεξιό ώμο και την δεξιά ωμοπλάτη και εν συνεχεία, μόλις βγήκε το χεράκι του, από το δεξιό χέρι με τα ανωτέρω αποτελέσματα, ενώ έπρεπε να ενεργήσει τον τοκετό με ήπιες, ψύχραιμες και μεθοδικές κινήσεις, υπάρχει δε και προφανής αιτιώδης συνάφεια.
Η ιατρός καταδικάστηκε στην καταβολή των 45.000 ευρώ στους γονείς του νεογνού.
